Την ημέρα που ο Ηλιος έμεινε ακίνητος στον ουρανό

Ο Ιησούς του Ναυή προσεύχεται στον Θεό να ακινητοποιηθεί ο ήλιος. Εργο του Γουσταύου Ντορέ. Το «θαύμα» απασχόλησε ακόμη και τον Γαλιλαίο.

Ο Ιησούς του Ναυή υπήρξε ηγέτης του έθνους του Ισραήλ και διάδοχος του Μωυσή, κατόπιν υποδείξεως του τελευταίου. Μετά τον θάνατο του Μωυσή, ο Ιησούς οργάνωσε τον ισραηλιτικό στρατό καθιστώντας τον αξιόμαχο και νικηφόρο. Πέραν αυτού όμως, στις μάχες των οποίων ηγήθηκε, οι Ισραηλίτες ευνοήθηκαν με ηχηρή θεϊκή παρέμβαση. Μία από τις πιο εντυπωσιακές είναι η ικανοποίηση του αιτήματος του Ιησού, έπειτα από προσευχή, να μείνει ο ήλιος αμετακίνητος στον ουρανό ώστε να ολοκληρωθεί επιτυχώς η μάχη κατά των Αμορραίων (Ιησούς του Ναυή κεφ. 6, 10).

Στα διάφορα παραεπιστημονικά σάιτ γίνεται ακόμη πολλή κουβέντα ως προς το εάν όντως ο ήλιος ακινητοποιήθηκε εκείνη την ημέρα στον ουρανό. Το περιστατικό μνημονεύει και ο νομπελίστας φυσικός Steven Weinberg στο βιβλίο του «Πώς να εξηγήσουμε τον κόσμο. Το ταξίδι για την ανακάλυψη της σύγχρονης επιστήμης» (μτφρ. Αιμιλία-Αλεξάνδρα Κρητικού) που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ροπή.

Για την ακρίβεια, ο Weinberg μνημονεύει τον ίδιο τον Γαλιλαίο, ο οποίος αναφέρεται στο εν λόγω θαύμα μασώντας κάπως τα λόγια του και «αδειάζοντας» ελαφρώς το κοπερνίκειο σύστημα – στο οποίο ο ίδιος πίστευε.
«Διαισθανόμενος την ένταση που συσσωρευόταν σχετικά με τον κοπερνικισμό», γράφει ο Weinberg, «ο Γαλιλαίος το 1615 έστειλε μία διάσημη για τη σχέση της επιστήμης και της θρησκείας επιστολή στη Χριστίνα της Λωρραίνης, Μεγάλη Δούκισσα της Τοσκάνης».
Εκεί, λοιπόν, ο Γαλιλαίος προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι ερμηνεύοντας σαν θεολόγος το σχετικό βιβλικό χωρίο. Το σχόλιο του Weinberg: «Δεν είναι σαφές εάν ο Γαλιλαίος πράγματι πίστευε αυτούς τους αφελείς ισχυρισμούς ή εάν απλώς επιδίωκε πολιτική κάλυψη».
Η ταπεινή μας εικασία είναι πως επρόκειτο για μιαν άσκηση διπλωματίας από έναν επιστήμονα σε σκοτεινούς και επικίνδυνους καιρούς, ο οποίος γνώριζε πως με την επιστολή αυτή σκόπιμα ακροβατούσε κάπου ανάμεσα στην επιστήμη και την αρχαϊκή σκέψη, όχι μόνο για να σώσει το τομάρι του αλλά και για να καταφέρει να προωθήσει έστω και ένα μέρος των νέων επιστημονικών θεωριών, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των ηγεμόνων και, πάνω απ’ όλα, της Εκκλησίας. Σημειωτέον, δεν είχε ακόμη τότε παρουσιαστεί ενώπιον της Ιεράς Εξετάσεως.
Η μεγάλη ντρίπλα του Γαλιλαίου στην ίδια επιστολή, πάντως, είναι η εξής: Παραθέτοντας τα λόγια «διαπρεπούς αξιωματούχου της Εκκλησίας», σημειώνει: «Πρόθεση του Αγίου Πνεύματος είναι να μας διδάξει την πορεία προς τον ουρανό και όχι την πορεία του ουρανού». Το πάλεψε· κι ας μην είπε ποτέ το θρυλικό «και όμως, κινείται».

Πηγή: Καθημερινή του Ηλία Μαγκλίνη