Παρά τις απαγορεύσεις, το DDT συνεχίζει να φτάνει στους παγετώνες των Ιμαλαΐων

Ακόμα και στη στέγη του κόσμου, κανείς δεν είναι ασφαλής από την κατάρα του DDT, αυτού του διαβόητου, τοξικού εντομοκτόνου που έχει πλέον απαγορευτεί στις δυτικές χώρες, συνεχίζει όμως να χρησιμοποιείται στις αναπτυσσόμενες.

Η πρώτη ενδελεχής μελέτη του είδους της στα Ιμαλάια και το οροπέδιο του Θιβέτ αποκαλύπτει ότι το DDT και άλλοι μη διασπώμενοι οργανικοί ρύποι μολύνουν και σήμερα τους πάγους, τα εδάφη και τους ζωντανούς οργανισμούς της περιοχής.
Πρόκειται για «έμμονους οργανικούς ρύπους», ή POP, ουσίες με βάση τον άνθρακα οι οποίες χρειάζονται δεκαετίες για να διασπαστούν στο περιβάλλον.
Πολλοί έμμονοι οργανικοί ρύποι παράγονται από την καύση ορυκτών καυσίμων, άλλοι όμως χρησιμοποιούνται ευρέως σε ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα, καθώς και στην παραγωγή πλαστικού και διαλυτών.
Τη δεκαετία του 1970 πολλές δυτικές χώρες αποφάσισαν να απαγορεύσουν τη χρήση του DDT (διχλωρο-διφαινυλοτριχλωροαιθάνιο) λόγω των σοβαρών επιπτώσεών του: λέπτυνση στο τσόφλι των αβγών πολλών πτηνών, καρκίνος, νευρολογικές και αναπαραγωγικές διαταραχές στον άνθρωπο και τα ζώα.
Συνήθως οι ουσίες αυτές είναι αδιάλυτες στο νερό και ιδιαίτερα πτητικές, οπότε μεταφέρονται με τον άνεμο σε μεγάλες αποστάσεις. Δεδομένου ότι δεν διασπώνται στον οργανισμό και παραμένουν στους λιπώδεις ιστούς επ΄αόριστον, οι έμμονοι οργανικοί ρύποι παρουσιάζουν το φαινόμενο της βιοσυσσώρευσης: τα επίπεδά τους αυξάνονται όσο κανείς ανεβαίνει την τροφική αλυσίδα και συχνά φτάνουν τις μέγιστες συγκεντρώσεις στον άνθρωπο, κορυφαίο θηρευτή στον πλανήτη.
Η χρήση του DDT και άλλων POP απαγορεύτηκε σε διεθνές επίπεδο το 2001 με τη Σύμβαση της Στοκχόλμης, η οποία ωστόσο εξαιρεί από την απαγόρευση τη χρήση του DDT ως μέσου για την καταπολέμηση των κουνουπιών που προκαλούν ελονοσία.
Οι μετρήσεις στα Ιμαλάια δείχνουν τώρα ότι η χρήση του DDT δεν έχει εγκαταλειφθεί. Ο Ζου Μπαϊκίνγκ του Ινστιτούτου Έρευνας στο Οροπέδιο του Θιβέτ, με έδρα το Πεκίνο, διαπίστωσε ότι οι ποσότητες DDT που φτάνουν μέχρι τους παγετώνες μειώθηκαν τη δεκαετία του 1970, όταν η χρήση του απαγορεύτηκε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αυξήθηκαν όμως εκ νέου μετά το 1990, οπότε η χρήση του εντομοκτόνου αυξήθηκε δραματικά στην Ινδία.
Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, τα αποτελέσματα της μελέτης παρουσιάστηκαν στις αρχές Απριλίου σε συνέδριο για τους πόλους που πραγματοποιήθηκε στην Ινδία.
Η μελέτη δεν δείχνει μόνο τη βαριά κληρονομιά του DDT αλλά και το πόσο μικρός είναι ο πλανήτης όσον αφορά την κυκλοφορία των POP στην ατμόσφαιρα. Τα μετεωρολογικά μοντέλα των ερευνητών δείχνουν ότι οι έμμονοι οργανικοί ρύποι στα δυτικά του οροπεδίου του Θιβέτ μεταφέρονται εκεί από τους δυτικούς ανέμους που πνέουν από την Ευρώπη και την Αφρική. Στις νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές του οροπεδίου, το DDΤ φτάνει με τους ινδικούς μουσώνες που πνέουν από τη Νότια Ασία.
Οι άτυχοι της υπόθεσης είναι σίγουρα οι φτωχοί κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν αυτές τις τοξικές ουσίες, εκτίθενται όμως σε αυτές μέσω της κατανάλωσης ψαριών του γλυκού νερού και κρέατος από μολυσμένα ζώα.

Πηγή; Newsroom ΔΟΛ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις